The candle became a moth for the light of your face
I have no concern for myself with your condition

Wisdom, which forbade the madness of love
Became insane from the scent of your hyacinth locks

If my life is lost for the scent of your locks, what of it?
A thousand lives are worthy of sacrifice for your beloved life

Out of jealousy, I fell from my feet last night
When I saw my beloved in the hands of a stranger

What plots we devised and gained nothing
Our enchantment has become a fable to her

Instead of sandalwood on the fire of your beautiful face
What else did I see but your black mole as a grain

The candle gave the news of life to the breeze in a breath
When the moth reached the candle of your face

I have a vow on the rim of my beloved's lips
That I will speak of nothing but the tale of the wine cup

Don't speak of the school or the monastery, for again
Hafez's mind has fallen for the tavern

چراغ روی تو را شمع گشت پروانه

مرا ز حال تو با حال خویش پروا نه

خرد که قید مجانین عشق می‌فرمود

به بوی سنبل زلف تو گشت دیوانه

به بوی زلف تو گر جان به باد رفت چه شد

هزار جان گرامی فدای جانانه

من رمیده ز غیرت ز پا فتادم دوش

نگار خویش چو دیدم به دست بیگانه

چه نقشها که برانگیختیم و سود نداشت

فسون ما بر او گشته است افسانه

بر آتش رخ زیبای او به جای سپند

به غیر خال سیاهش که دید به دانه

به مژده جان به صبا داد شمع در نفسی

ز شمع روی تواش چون رسید پروانه

مرا به دور لب دوست هست پیمانی

که بر زبان نبرم جز حدیث پیمانه

حدیث مدرسه و خانقه مگوی که باز

فتاد در سر حافظ هوای میخانه