Hekayat 26 from Chapter 2 of Golestan of Saadi
English Translation for Hekayat
I remember that one night, while traveling with a caravan, I had been walking all night and at dawn, I slept by the edge of a forest.
A disturbed man who was traveling with us let out a cry and took to the desert, unable to find peace for a moment.
When morning came, I asked him: “What was the matter?”
He said: "I saw the nightingales lamenting from the trees, the partridges from the mountains, the frogs in the water, and the beasts in the forest;
I thought it would be unmanly for all to be praising God while I slept in heedlessness."
Last night, a bird was lamenting at dawn
It took away my reason, patience, and strength
One of my sincere friends
Perhaps heard my voice
He said: "I did not believe that a bird’s cry
Could make you so distraught."
I said: "This is not the way of humanity
For the bird to be praising and me to be silent."
متن حکایت
یاد دارم که شبی در کاروانی همه شب رفته بودم و سحر در کنارِ بیشهای خفته.
شوریدهای که در آن سفر همراهِ ما بود نعرهای برآورد و راهِ بیابان گرفت و یک نفس آرام نیافت.
چون روز شد، گفتمش: آن چه حالت بود؟
گفت: بلبلان را دیدم که به نالش در آمده بودند از درخت، و کبکان از کوه و غوکان در آب و بَهایم از بیشه؛
اندیشه کردم که مروّت نباشد همه در تسبیح و من به غفلت خُفته.
دوش مرغی به صبح مینالید
عقل و صبرم ببُرد و طاقت و هوش
یکی از دوستان مخلِص را
مگر آواز من رسید به گوش
گفت باور نداشتم که تو را
بانگِ مرغی چنین کند مدهوش
گفتم: این شرطِ آدمیّت نیست
مرغْ تسبیحگوی و من خاموش