Hekayat 3 from Chapter 2 of Golestan of Saadi
English Translation for Hekayat
Abdul Qadir Gilani, may God’s mercy be upon him, was seen in the sanctuary of the Kaaba with his face on the gravel, saying, “O Lord! Forgive me! And if I am indeed deserving of punishment, then on the Day of Resurrection, raise me blind so that I am not ashamed before the righteous.”
With my face on the ground in humility, I say
Every morning when the wind blows:
"O You who never forgets me
Do You ever remember Your servant?"
متن حکایت
عبدالقادرِ گیلانی را، رَحْمَةُ اللهِ عَلَیْهِ، دیدند در حرمِ کعبه روی بر حَصْبا نهاده، همی‌گفت: ای خداوند! ببخشای! وگر هرآینه مستوجب عقوبتم؛ در روزِ قیامتم نابینا برانگیز تا در رویِ نیکانْ شرمسار نشوم.
روی بر خاکِ عجز، می‌گویم
هر سحرگه که باد می‌آید:
«ای که هرگز فرامشت نکنم
هیچت از بنده یاد می‌آید؟»
