The King and the Bagche

Author's Note

The unkindness and jealousy of stepmothers have always plagued humanity. Children who lose their mother due to some incident and whose father remarries often face difficulties with their new mother. This problem is more serious and painful for daughters, as they have a greater need for a mother's love, compassion, and understanding. This issue persists even in modern societies. However, in folklore, the bitterness of losing a mother due to some unfortunate event often leads

Once Upon a Time

There was no one. A man had three daughters. Their mother was no longer alive, and there was no one to take care of the household and chores. After years, the man remarried. From the beginning, the new bride was hostile toward the daughters. She ordered a well to be dug at the base of a mulberry tree. The well was dug, and its opening covered. One day, she suggested to her husband, "It's mulberry season; let’s go shake some mulberries with the girls."

A while later, they were under the mulberry tree. She sent her husband up the tree to shake the branches. As the father shook the branches, the three sisters collected the berries one by one. When they unknowingly stepped onto the covered well opening, it gave way beneath them, and they fell into the well with their baskets.

The father climbed down from the tree, tearing at his hair and crying out, "Oh no! My daughters fell into the well and are gone. Someone help me!" The stepmother coldly replied, "Don’t wail like a woman. It was their fate and destiny. There’s nothing we can do. Don’t grieve; I am here for you." The man, heartbroken and with tears in his eyes, returned home with his wife.

Now let’s hear about the fate of the sisters. They survived the fall into the well, landing safely with their mulberry baskets. For two days, they ate the mulberries as their meals. When the berries ran out, they said to each other, “What should we do now?” After some thought, they decided to dig their way out by making a tunnel along the soft walls of the well. Taking turns, they clawed at the dirt with their hands until they reached a small opening. Through it, they saw a stable with a horse.

Instead of straw or barley, the horse's trough was filled with raisins. They grabbed handfuls and ate to satisfy their hunger. Every day, they watched the groom come to the stable, refill the trough with raisins, and leave. From every ten handfuls, the horse barely got one, while the sisters ate the rest.

This stable belonged to the king's castle, and the horse was the king's prized steed. The horse, deprived of enough raisins, grew weaker and thinner every day. One day, the king noticed the condition of his horse and scolded the groom, who fearfully replied, "I feed it its daily raisins without fail and take proper care of it."

The king angrily ordered, "Find out what’s happening to my horse!" The groom decided to stay in the stable day and night to observe. One morning, he saw three figures emerge from the tunnel into the stable and start eating the raisins. The groom shouted, and the guards rushed in, capturing the three sisters and throwing them into prison.

Hearing of this, the king became curious and wanted to know what these three women talked about in their cell. Late at night, with his special guard, he eavesdropped at the prison door.

The youngest sister said, "Who knows? Maybe I’ll be lucky enough to marry the king’s right-hand minister."
The middle sister said, "Perhaps I’ll marry the king’s left-hand minister."
The eldest sister boldly said, "If the king proposes to me, I’ll only accept on the condition that he carries my bath bundle to the bathhouse seven times."

At dawn, the three sisters were brought before the king. He asked them what they had been whispering about the previous night. The youngest repeated her words, and the king married her to his right-hand minister. The middle sister said the same, and she was married to his left-hand minister.

Finally, the eldest sister spoke fearlessly: "If the king wishes to marry me, he must carry my bath bundle to the bathhouse seven times." The king, feeling insulted, ordered her tied to a wild horse's tail and dragged across the land.

The horse dragged her from the city to the farmlands, where an old farmer was plowing his field. He saw the scene and intervened, cutting the horse’s tail. The injured sister faintly asked him for water. The farmer replied, "I’ve already had my bread and water, but I’ll bring you some from home." He left to fetch it, but in the meantime, the sister got up, guided the oxen, and began plowing the field herself.

On her third furrow, her plow struck a jar buried in the ground. Digging around it, she uncovered three jars of treasure. She quickly buried them again just as the farmer returned with water and bread. After eating and drinking, she told him about the jars of treasure. Together, they unearthed the jars at night and brought them home.

With the newfound wealth, the eldest sister built a palace so grand that it had no equal. When news of this reached the king, he sent three officials to investigate. After welcoming them with great hospitality, she gave each of them handfuls of gold coins and pearls. Impressed, the officials reported her wealth and generosity to the king.

The king, intrigued, disguised himself as a beggar and went to her palace. Pretending to be poor and desperate, he asked for help. Recognizing him immediately, the eldest sister said, "I will help you, but only if you carry my bath bundle to the bathhouse."

Thinking she didn’t recognize him, the king agreed. He carried the bundle to one bathhouse, but she insisted he had taken it to the wrong one and sent him to another. This continued until the king carried the bundle to seven different bathhouses.

Finally, she revealed her identity: "I am the same sister who, in prison, said you would have to carry my bath bundle seven times. As a king, you felt humiliated by my condition, but now you’ve done it. My condition is fulfilled."

The king, impressed by her wit and courage, returned to his palace. The next day, he proposed to her with great honor and respect. Their wedding was celebrated with festivities that lasted seven days and nights. The three sisters each found happiness in their lives, and they all lived prosperously ever after.

The narrator adds, "My old mother told me this story, and it stuck with me. I later recounted it to my grandchild. These tales are the joys of us old folk."

یکی نبود. مردی سه تا دختر داشت. مادرشان زنده نبود. یکی بود شوهرداری و خانه داری را انجام دهد. مرد پس از سالها زن گرفت. زن نو عروس از همان اول با دخترها سر ناسازگاری داشت به سفارشش چاه کنی پای درخت تونی چاه کند دهنه اش را پوشاند روزی به شوهرش گفت: فصل توت است با دخترها برویم توت تکانی ساعتی بعد زیر درخت توت بودند شوهرش را بالای درخت توت فرستاد. شاخه ها را تکان میداد و سه تا خواهر دانه دانه توت جمع میکردند. همین که روی سرپوش دهنه چاه قرار گرفتند زیر پایشان خالی شد و با سبد توی چاه افتادند. پدرشان از درخت پایین پرید به سر و صورتش زد و گفت: ای دادا ای بی دادا بچه هایم توی چاه مردند، به دادم برسید! زن نو عروس گفت: مثل زنها جیغ و شیون نزنا قسمت و تقدیرشان بود. کاری هم از دست ما بر نمی آید، غصه نخور من که برای تو هستم. مرد با چشمی گریان و دلی بریان با زنش به خانه بازگشت. حالا از نصیب و قسمت خواهرها بدانید خواهرها که با سبد توت ته چاه سالم بودند تا دو روز به جای ناهار و شام توتها را خوردند. توت که تمام شد به همدیگر گفتند حالا چه کار کنیم چه کار نکنیم فکرشان را با هم یکی کردند کورمال کورمال هم که شده از جانب نرمه دیواره چاه، نقبی بزنند. چنگ و چنگول کشی به خاک زدند نوبت به نوبت این کار را انجام دادند، تا این که نقب به روزنه ای رسید از روزنه اسبی را در اصطبل دیدند. به جای کاه و جو، آخورش پر از کشمش بود مشت مشت دانه های کشمش را برداشتند و از گرسنگی خوردند. هر روز میدیدند مهتر اسب به اصطبل می آید کشمش در آخور می ریزد، میرود از ده مشت کشمش یک مشت به اسب می رسید، باقی را سه خواهر می خوردند. این اصطبل اصطبل قلعه شاه بود. اسب هم، اسب شاه. اسب در اثر کشمش کم پیمانه اش روز به روز لاغرتر و استخوانی شد. روزی که شاه اسب را ضعیف و کم قدرت دید مهتر را سرزنش کرد. مهتر با ترس و لرز گفت: وعده کشمش هر روزه اش را داده ام مضایقه ای هم در تیمارش نکرده ام. شاه با اخم در هم فریاد کشید بی نوا علت را پیدا کن. مهتر چاره را در این دید که شب و روزش را در اصطبل بگذارند و مراقب اسب باشد تا این که در صبح روزی سه نفر را دید از حفره ای وارد اصطبل شدند. داشتند دانه های کشمش را بر میداشتند که با فریادی که کشید قراولان ریختند. این سه خواهر را گرفتار و زندانیشان کردند شاه با خبر از این موضوع کنجکاو شد این سه زن در خلوت زندان چه گفت و گویی با هم دارند. با قراول خاصه اش شبانه پشت در زندان به گوش ایستاد کوچکترین خواهر گفت: دنیا را چه دیدی، شاید شانس آوردم زن وزیر دست راست شاه شوم. خواهر وسطی می گفت: شاید هم شانس من باشد که زن وزیر دست چپ شاه شوم. خواهر بزرگ میگفت اگر شاه از من خواستگاری کند به شرطی قبول میکنم که شاه هفت مرتبه بقچه ام را سر حمام ببرد و بیاورد خورشید عالم تاب سر زد. سه خواهر در حضور شاه بودند. دیشب چی پچ پچ میکردید . خواهر کوچک حرفش را زد. او را به عقد وزیر دست راستش در آورد. خواهر وسطی هم حرفش را گفت او را هم به عقد وزیر دست چپش درآورد. ماند خواهر بزرگ که او بدون ترس گفت: اگر شاه خواستگارم باشد باید هفت بار بقچه حمامم را سر حمام ببرد و بیاورد، تا من قبول کنم. به غیرت پادشاه و جلال شاهی برخورد و دستور داد او را به دم اسب چموشی ببندند به دنبال دم اسب کشانده شد. از شهر و آبادی به زمینهای کشاورزی کشان کشان رسید پیرمرد زارعی که زمینش را داشت شخم میزد، اسب و دنباله اش را دید و جلو چشمانش دم اسب قطع شد. او کوفته و مجروح تکانی خورد و از پیرمرد طلب آب کرد پیرمرد زارع جوابش داد: من نان و آبم را خورده ام باید کوزه آبی و سفره نانی از خانه بیاورم این را گفت و دست از کار کشید و روانه خانه شد. اما خواهر بزرگ از جا برخاست گاو راند و مشغول شخم زمین شد. در ردیف سوم شخم بود که تیغه شخم زن به خمره ای خورد خاک دور و برش را برداشت دهانه سه خمره پیدا شد. دوباره رویشان را خاک ریخت در همین موقع پیرمرد زارع با کوزه آب و سفره نانش سر رسید. پس از خوردن نان و آب پیدا کردن سه خمره گنج را به پیرمرد گفت. شبانه بود که سه خمره را از دل زمین در آوردند و به خانه بردند. پس از چندی این خواهر بزرگ با گنج خمره در شهر قصری ساخت که مثل و مانند نداشت خبر به شاه رسید. سه نفر را برای تفتیش به قصر او فرستاد خواهر بزرگ پس از پذیرایی به هر کدامشان دو سه مشت اشرفی و مروارید داد مفتشها شاه را از ثروت و سخاوت این دختر آگاه کردند. شاه برانگیخته شد با لباس گدایی به در قصرش رفت. فقیرانه به دختر گفت: فقیرم ذلیلم بی چاره ام به من کمک کنید. خواهر بزرگ شاه را در لباس مندرس گدائی شناخت، همان شاهی که او را به دم اسب بسته بود. جواب داد: شرطی دارد باید بقچه اسباب حمامم را سر حمام ببری بعد کمکت می کنم. شاه پیش خود فکر کرد کسی که در این لباس مرا نمی شناسد، بقچه اش را سر حمام می برم. بقچه را برداشت و سر بینه حمام گذاشت و برگشت. اما خواهر بزرگ به او گفت: عوضی بردی برو بقچه را بردار و به حمام کاسه گران ببر. شاه برگشت و بقچه را برداشت و به حمام کاسه گران برد. باز به او گفت: عوضی بردی باید سر حمام سرچشمه می گذاشتی شاه سه باره برگشت و بقچه حمام را از حمام کاسه گران به حمام سرچشمه برد. مخلص شاه برای بار هفتم بقچه دختر را از این حمام به آن حمام برد. بعد دختر به او گفت: من همان خواهر بزرگی هستم که در زندان حرف مرا شنیده بودی در لباس شاهی کسر شأنت شد که هفت بار بقچه حمامم را سر حمام بیری، حالا دیدی که در مقام شاهی تن به این کار دادی و شرط من انجام شد. شاه به عیاری و دانایی او در دلش احسنت گفت راهش را کشید و به قصرش رفت فردایش خواهر بزرگی را با عزت و احترام خواستگاری کرد. جشن جشنی هفت شبانه و روزی بود و سه خواهر هر یک به سوی خود در زندگی و عمرشان خوشبخت شدند. راوی میگوید این قصه را مادر پیرم گفته بود در گوشم ماند. من هم برای نوه ام تعریف کردم این قصه ها برای دل خوشی ما قدیمی هاست.